Bu aralar dünyanın kendi ekseni etrafındaki dönüşlerin en güzeli, olaysız olanlar. Zamansız telefonlar, tatsız haberler olmadan, beklendiği gibi geçen saatler. Müzikle birlikte, bazen müziğe, bazen müzikten başka yerlere doğru akan günün bizi taşıdığı anlar kendini bir sonraki dönüşte yeniden yaratmaya hazırlanırken, zihnimizden geçen şarkıları kaydediyoruz. Farklı şafaklarda uyanan hayatlarımızı ertesi güne erdirme uğraşımızın kesişim noktası olan HOOD Base’de, hepimiz başka bir melodiyi mırıldanıyoruz. 

Üstün Lütfi Yıldırım, Artemis Günebakanlı, Murat Kılıkçıer, Müge Çığ

00:00 - 02:00 Murcof & Vanessa Wagner - Variations for the Healing of Arinushka

Gecenin yarısı. Uyumak için erken, birçok şey için geç. Devam edilebilir, bitirilebilir; her şey, gün. Bir iç pazarlık anı aslında gece yarısı. Bir gün daha bitti mi, yoksa devam edecek mi? Murcof’un ses tasarım dünyasında Wagner’in nazik piyanoları beni hep sorular içinde bırakır. Parçanın ikinci kısmı diyebileceğim gelişim sürecinde bir motivasyon yakalanır, parça bitmeden devam edilir her şeye, ya da parça biter, gün sona erer. - Üstün

02:00 - 04:00 Unkle - Unreal

Gecenin “gece” olduğu saatler. Komşuların televizyonları kapanmış, sokaktaki sesler susmuş. Akşam kalabalığı da günü haber veren lacivert de uzak. Güneş ışığından kaçan ihtimallerin kol gezdiği evde Boba Fett konuşuyor: “Maybe I can help you”. Unkle’ın ilk duyduğum andan beri vazgeçemediğim albümü Psyence Fiction’da yer alan Unreal, birçok şeye yardım ediyor. Onlardan biri, koltukların oturulmaktan yamulmuş minderleri arasına sıkışan düşünceleri toparlayıp aynı trene bindirmek. Unreal, aynı albümde Ian Brown’un vokaliyle konuk olduğu Be There’in enstrümantal versiyonu. Sorduğu “hissedebileceğin her şeyi hissedip yine de gerçek değilmiş gibi hissettiğinde, nasıl hissederdin?” sorusu, yanıtını ancak bu saatlerde bulabilir. - Artemis

04:00 - 06:00 Blur - Good Song

Bu saatler bana bugünlerin o anlarını değil, geçmişten o saatleri düşündürüyor. “Ne kadar geç yatarsam o kadar güzel”, “ne kadar az uyursam o kadar iyi” diye hissetmek. 18-19 yaşlarında iş ve okul saatlerine karşı koyma, uyanık olduğun saatlerin başkalarıyla uyuşmaması hissinin özel hissettirmesi. Sabaha karşı eve dönüş taksileri, fırınlardan ilk çıkan poğaçalar. Uyuyamayıp kalkmak ve havanın aydınlanmasını izlemek. Sabah soğuğunda yürümek. Kitap okurken VH1 başında sabahlayıp sevdiğim şarkıların kliplerini beklemek. Think Tank zamanı Blur. “It is the rest of your life keeps a rolling and rolling”. Kocaman kötü haberlerin nadiren alındığı, çok daha az kaybetmişken ve kalbin daha büyük atarken hayatın o kadar da ciddi görünmediği, sonradan özleyeceğini hissettiğin zamanların genç sıkılganlığı. - Murat

06:00 - 08:00 Fennesz - Transit (feat. David Sylvian)

Güne başladığımız ya da bazen günü bitirdiğimiz saatler. Gün doğumunun dinginliğine yakışır; David Sylvian’ın sözleri ve vokali ile başka bir boyut kazanan Fennesz’in Transit parçası, 2004 yılında yayımlanan Venice albümünde yer alıyor. - Müge

08:00 - 10:00 Pantha Du Prince - Suzan

Bana bahar heyecanı hissettiren nadir işlerden. Güne başlangıç, bir sabah kahvesinden sonra ilk istikamete doğru yolda, hayat keşmekeşinden insanı soyutlayan, motive eden, neredeyse yorgunluğu alan bir sabah teknosu benim için Susan. Diamond Daze albümünün geri kalanı da aşağı kalır değil. Evet, sabah teknosu vardır. - Üstün

10:00 - 12:00 The Prodigy - Serial Thrilla

Sabah gözümü açar açmaz hissettiğim “Ne yapıyorum, ne yapacağım, bugün ne yapmam gerek?” soruları ve dengemi bulana kadar yarattıkları küçük kaygı hortumu, öğle saatlerine doğru yeniden ufak ufak yoklamaya başlar. Günün ortasına varmadan her şeye geç kaldığıma inandığım bu saatlerde hem zihnimin hem uzuvlarımın karşı koyamayacağı bir davet olarak Serial Thrilla, çok işe yarar bir dağılma ve yeniden odaklanma aracı. - Artemis

12:00 - 14:00 Tim Buckley - Down by the Borderline

Dünya öğle arasında. Geri dönülecek mesailer, çalacak ziller var. Milyonlarca farklı hayatta farklı karşılığı olan bu kısa müsaade anları, borderline zaman bozukluğu gibi. Kulaklıklarla dünyaya kısa süreliğine örülebilen duvarlar, bu yıldız seyahatinin dış gerçeklikten koparışı, bu inanılmaz salınım, bu büyülü enerji günün sıradan ritmine karşı çıkıp saatleri yeni ara tonlara boyamaya çalışıyor. Kendi ses dünyasını yaratan şarkılar, kendi zaman aralıklarını da yaratabiliyor sanırım. Kafandan geçmesine bile tahammül edemediğin düşüncelere tüm güçle sarılabildiğin ses sığınakları ne güzel. Bir süreliğine kimsenin uğramayacağını bildiğin kulübelerin hak edilmiş inzivaları. - Murat

14:00 - 16:00 Nasty Factorz - Mash Up

Nasty Factorz'ın 2016'da yayımladığı ilk kısaçalara adını veren Mash Up, günün belki biraz arkadan ittirilmeye ihtiyaç duyduğu saatlerine uygun ve günü ilerletme/bitirme enerjisine sahip. Nokta atışı, tek albümlük projelerden biri olan Nasty Factorz, caz davulcusu/kompozitörü Ari Hoenig ve caz kompozitörü/saksafoncusu Gaël Horellou’dan oluşuyor. - Müge

16:00 - 18:00 Swod - I Think He Was a Journalist

Günün yolculuk anı, zaman zaman içsel, zaman zaman fiziksel. İşlerin çoğu bitmiş, günün yarısı hala duruyor. Akşam güneşi leziz, serinliği de ayrı güzel. Küçük bir planlama; neler yapılabilir, diğer işlerle mi uğraşmalı, hayata mı karışmalı, ikisinden de karıştırmalı belki biraz? Motivasyon dolu, bir yandan buruk, büyük ya da küçük her yolculuk gibi, ufak bir hüzün, bir yandan da bir o kadar heyecanlı. Hem ilerlemenin hem de geride bırakmanın hissi bir arada. - Üstün

18:00 - 20:00 Sonic Youth - 'Cross the Breeze

Bir yıl önce bu zaman dilimini eve dönüşle ilişkilendirir miydim bilmiyorum ama pandemi içinde aldığım yol beni bu saatlerde mutfağa, salona, ne yiyeceğimin derdine çıkarıyor. Sonic Youth'un 2005'te Maslak Venue'de verdiği konserin afişi, hayatımın değerli ganimetlerinden biri olarak kapıyı her açışımda beni selamlıyor ve "bir daha hiç dışarı çıkmasan da olur, burada ihtiyacın olan her şey var" diyor. Kim Gordon'ın şarkıda söylediği gibi gözlerimizi kapayıp kendimizi herhangi bir şeye inandırabilir, canımız ne isterse yapabiliriz. Evet, evde olmayı seviyorum ama bu kadarı benim için bile biraz fazla. - Artemis

20:00 - 22:00 John Prine - Hello in There

Bir huzurevinde yatma saati olabilecek bu aralıklar, Loretta ismini aklıma getiriyor. Hayatını sürekli çalışarak geçiren, kendini işine, ailesini geçindirmeye adamış, sıradan görülen insanların yaşamlarından fotoğraflarda nazikçe kalbini kıran çok şey var. Çocuklar büyüyor, kendi hikayelerine yol alıyorlar. Farklı zorluk ve mücadelelerle kayıplar veriliyor. Zamanı, uzaklaştığın insanlarla arandaki mesafe ölçüyor sanki. Eski arkadaşlarla "ne var ne yok" konuşmaları boşluğa karışıyor. Haberler hep aynı şeyleri anlatır gibiyken dünya değişiyor, şehirler değişiyor ama bazı evlerdeki yaşam sadece daha çok sessizleşiyor. Birinin “merhaba” demesini beklemenin hüznü, varlığının dünyadaki izinin belirsizliği ile karışırken, tüm o dürüst, çalışkan hayatların ne kadar güzel, ne kadar değerli olduğunu hissediyorum. - Murat

22:00 - 00:00 Aisha Devi - Mazda

Aisha Devi’nin 2015 yılında yayımlanan, Of Matter and Spirit albümünde yer alan Mazda parçasının, eğlenmek için dışarı çıktığımız günlerde, gecenin başladığı saatlere uygun olabileceğini düşünüyorum. Aisha Devi'yi 2018'de IndieCity Festivali kapsamında izleme şansı yakalamıştık. - Müge